Bundan yıllar önce (12.02.2015),
Yerevan’da bir yurt odasında,
bir kitap taslağı oluşturmaya başladım.
Köken olarak Ermeni olmadığımı açıklayalı birkaç ay,
albay emeklisi dedemin
bayrağa sarılı askeri cenaze törenini paylaşalı ise birkaç gün olmuştu.
Beni bir “Ermeni milliyetçisi” olarak tanımış insanlar
büyük şaşkınlık içindeydiler
ve ben kendi hayatımdan kesitler sunup
kendimi açmaya çalıştıkça,
insanların hayal gücü ve merakı iyiden iyiye kamçılanıyordu.
Uzun bir hikayeyi kısa tutmak,
yüz yüze arkadaş sohbetlerinde
beş saat kesintisiz konuşmamı gerektiriyordu.
Sonunda baktım hem ben hem muhataplarım yoruluyor,
yazmaya karar verdim.
“En başından”,
“bütün ayrıntılarıyla”,
acelesizce…